Περιεχόμενα...

Σκιές, αναμνήσεις, καταγραφές ταλαίπωρες.


Έχω ένα μωρό` μου χάρισε την ανάσα του στο προσκεφάλι μου για συντροφιά. Είναι η μπέμπα μου! Την ευχαριστώ. Την ευχαριστώ κι άλλο, γιατί αυτό τον έρωτα τον κάναμε το πιο όμορφο πράγμα που έχει συμβεί στον κόσμο. Τον γιο μας. Είναι πια μεγάλος πολύ μεγάλος για να είναι προσδοκία όνειρο ή εικόνα. Είναι δεκατριών μηνών. Έχω σταματήσει εδώ και αρκετό καιρό να γράφω στο blog μου. Καλώς, κακώς, δεν ξέρω! Πάντως θα προσπαθήσω μάλλον ξανά να «σημειώνω» σκηνές της ζωής, δικής μου, ονείρων ή άλλων.

Ξεκινώντας πάλι σήμερα θα σας θυμίσω ότι με λένε Γιάννη, ο χρόνος έχει συνθλίψει τον νου μου και το σώμα μου πια, μιας και διανύω το τεσσαρακοστό πρώτο έτος της ζωής μου.

Επανέρχομαι…