Της κερασιάς τα άνθη

... δεν πρέπει να ξεχάσω τις σκιές μου
να σκουπίσω από τους δρόμους που διάβηκα,
και τους κρυφούς και από αυτούς που είχα μαζί μου συνοδοιπόρους
στο κάτω-κάτω ένα φαράσι και μια σκούπα θέλω μόνο,
και έναν κουβά σκουπιδιών να τις θάψω
ένα διάβα είναι και αυτό και τραγούδι,
μισό φιλί και ένα χάδι στις σκιές των άλλων
…τούτες, των άλλων, όμως δεν θα τις πειράξω…
…αγάλματα θα τις κάνω από μαλαματένιο υλικό
και υποσχέσεις που γίνονται πραγματικότητα
…μόνο θα φροντίσω
όσο βαθιά θάψω την δικιά μου σκιά
τόσο μεγάλα να είναι τα αγάλματα
και αν μια ζωή δεν φτάνει για τούτο
έχω στην τσέπη και δεύτερη να το κάμω
και μια κορδέλα βυσσινιά,
δεμένη στην κερασιά που ποτέ δεν μπόρεσα να έχω… παρηγοριά…
Το όνειρο πρέπει να είναι πάντα αληθινό,
περισσότερο όμως ζωντανό.... και να το ζητάμε!