Ως κλασική περίπτωση
- αποτυχημένος ενθυμούμαι -
γυμνός πρωτόγονος, κουφάρι πια σαθρό,
ένα γύρω μου να κοιτώ όταν φωτιά του βάζω
Τον ορίζοντα για να αλλάξω
πορτοκαλί παράδοξο να με αγκαλιάσει λαχταρώ
Με μια μάννα με αγάπη διάφανη
πώς να περπατήσεις στα στερνά;
Σκόνη αιώνων για σκουτί,
και του κορμιού και της ψυχής,
στους ανέμους του κόσμου είναι παραδομένο
Βελούδο πολύτιμο
από φιλιά σε κορμιά άσπιλα καμωμένο
Στη ματιά μου, με πετράδια κεντημένο
που λαμπρά και στο σκοτάδι είναι,
μα με ιστό μεταξωτό αράχνης δεμένα
και με όνειρα για δαντέλα
Αγχόνη φαντάζει και αυτό και το όνειρο,
…λινό σεντόνι ο άνεμος στέλνει και με αγκαλιάζει,
με μια βαθιά πληγή και έναν λεκέ του Εφιάλτη να με τυφλώνει…
Ένα δάκρυ ποτάμι αμόλυντο συναντώ
και χύνομαι μέσ’ στα σπλάχνα του
στην θάλασσά σας να χυθώ να γίνω ένα…
Κηλίδα μολυσμένη και η καρδιά και το μυαλό
γνέθω πόθο και κεντώ αμαρτίες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου