... Vol 1

O Zαν Πωλ Mαρά, η Σαρλώτ Γκωρτέ και ο φόνος, η γαλήνη και ο Ροβεσπιέρος, το δράμα της Μαρίας Αντουανέτας στα 38, και το ζήτημα της επανάστασης.

Η λαιμητόμος και το μέταλλο, και ο κάθε Λουδοβίκος XVI, κάθε κόσμου!

Οι αντεπαναστάτες… και η τρομοκρατία…

1793 τότε, 1793 και τώρα…

ή αλλιώς «Ένας μεγάλος τίτλος, και η ανάγκη για ασφαλίτες!»


Γνώρισα και ανθρώπους άλλους, μπουνιά στο μαχαίρι, νομίζω έδιναν! Χρόνια πόσα τώρα? Γνώρισα και τον πίθηκο στο δέντρο όταν κρεμόταν, άνθρωπος ακόμα τότε όχι όμως! Πως γαμώτο το ίδιο άρωμα είχαν όλοι? Θυμάμαι σε μια κουβέντα με την Σαρλώτ, την ρώτησα: «Βρε Σαρλώτ μου, μην τάχα έχεις άδικο ή και αν όχι, να είναι αυτό περιττό? Τι το θες το φονικό?» και συνέχισα, «ξέρεις δημοσιογράφος είναι, και νομίζω γκόμενο να τον κάνεις κακό δεν είναι! Πτώμα μωρέ, τη να τον κάνεις?» Δεν δεχόταν κουβέντα, πίσω δεν έκανε καθόλου… το έκανε το φονικό!
Μια μαλακία έλεγε μόνο «Γαλήνη», και μόνο! Προφανώς αυτό θα ήταν κάτι σαν το «εν διό, εν διό»!
Κατά τα άλλα εμένα δεν με χάλαγε, καλή κοπέλα ήταν!
Βλάχα ήταν, Γαλλικής επαρχίας! Και αυτό, κακό δεν ήταν!

Όλοι ξέρετε βέβαια ότι με αυτό το φονικό, θεμελιώθηκαν απόλυτα οι λόγοι που έπρεπε, η γκιλοτίνα, να καταργηθεί! Ο μόνος ορθός δρόμος, πια ήταν, να χρηματοδοτήσουμε όλοι μαζί, και εμείς και η δημοκρατία, κάθε έρευνα ώστε να παραχθούν, εργαλεία φόνου, που να μην λερώνουν τουλάχιστον το πάτωμα, και το μαχαίρι και την γκιλοτίνα έπρεπε να αντικαταστήσουμε το συντομότερο, σίγουρα! Εξάλλου, κανείς δεν γνώριζε σε κείνους τους καιρούς το Tide, ούτε και ότι θέλει πάγο το αίμα για να φύγει.

Μετά από αγώνες μεγάλους έτσι και έγινε, βρέθηκε η λύση! Στην αρχή, κάποιος αρχαίος λαός, σε νεώτερη έκδοσή του, βρήκε, την εκτέλεση από ξεμάλλιασμα. Αποτυχία πλήρης ήταν! Στο κατόπι υπήρξε και η πυρά! Ούτε και αυτό δούλευε! Κάποιος έπρεπε να σκουπίζει την στάχτη! Κάποια στιγμή ήρθαν και οι Αμερικάνοι! Δεν λέω, κάτι έκαναν, πρότειναν καταρχήν την ηλεκτρική καρέκλα! Ούτε και αυτό δούλεψε! Διαφωνούσαν οι οικολόγοι. «Ξέρετε», λέγανε, «πόσο πληγώνουμε την ζούγκλα του Αμαζονίου, με κάθε εκτέλεση?»! Δεν μπορείς να πεις τίποτα μετά από τέτοιο επιχείρημα! Έτσι και κατέβασαν οι ακατονόμαστοι, νέα πρόταση! Την εκτέλεση με ένεση θανάτου! Και αυτή δεν δούλεψε! Ως επίφαση δημοκρατίας, όλα τα έθνη επικαλέστηκαν τα συντάγματά τους και τον αναχρονισμό τους, και μια φαρμακοβιομηχανία έκανε έφεση, γιατί δεν πρόλαβε να συμμετάσχει στην σχετική έρευνα – επιδοτούμενη βέβαια – για καλύτερο και φθηνότερο δηλητήριο που θα μπορούσε να παράγει, πρόβαλε τελικά, ως τελικό ισχυρισμό! Φυσικά και ο διαφορετικός ισχυρισμός όλων, δεν ήταν άλλο δυνατό παρά να ληφθεί απολύτως σοβαρά. Τέλος, βρέθηκε η λύση, και μάλιστα ομόφωνα νομίζω!

Θα εκτελούμε μόνο με το άδικο, την τρέλα και την μοναξιά μόνο. Όλοι με μια φωνή το βρήκαμε απολύτως λειτουργικό! Κανείς μας δεν ρώτησε τι πρέπει να εκτελούμε! Είχαμε πια το όπλο, το φονικότερο!

Η Μαρία τράβαγε μεγάλο νταλκά, το ‘χε καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι θα ήταν πιο γνωστή ως η τελευταία Βασίλισσά τους, παρά για τον ωραίο κώλο που είχε! Ανησύχησε μόνο όμως για το νόθο, και αν θα είχε καλό πλάνο όταν το κεφάλι της για ποδόσφαιρο μόνο θα έκανε! Είχε όμως ελπίδα, για αυτό την αγάπησα και εγώ, και μάλιστα της έκανα έρωτα το βράδυ! Πίστευε ότι δεν θα την έβγαζαν βορά στον λαό όπως τον Λουδοβίκο σε κλουβί, παρά σε άμαξα ανοιχτή! Και αυτή χάλια το έκανε το πάτωμα, μες στο αίμα γαμώτο!

Καλά για τον Ζαν (Γιάννης ελληνιστή) δεν κάνω κουβέντα! Μέχρι να τον φάει η άσπλαχνη Σαρλώτ, νόμιζε ότι ήταν Νεοϋορκέζος φουτμπολίστας, και προσπαθούσε να κάνει ρεκόρ στην κοπή κεφάλιών, στο όνομα της επανάστασης!

Μαχαιριά στο στήθος κατάκτησε, χιλιάδες κατάρες, και έναν πίνακα από έναν ζωγράφο που το όνομα του δεν θυμάμαι. Όμορφο στον πίνακα το πτώμα όμως σας διαβεβαιώ!

Έχω όμως και τα υπόλοιπα να σας διηγηθώ. Τα έζησα άλλωστε από κοντά! Ελπίζω μόνο, μην πέσω στα χέρια κάθε επαναστάτη ή αντεπαναστάτη ή πιστού, και να μπορέσω να σας πω και την συνέχεια!

Έχω να σας πω και για την γκιλοτίνα και το μέταλλο! Ακόμα για τον Ροβεσπιέρο και τους αντεπαναστάτες, για την επανάσταση κυρίως, αλλά και για την τρομοκρατία.

Ελπίζω να τα ξαναπούμε!