Μια ζωή φουσκωμένη θάλασσα τα μάτια μου
και περιγιάλι τα όνειρα μου έρημο,
πόλεμο θέλησα να κάνω, για τα δάκρυα όλων, αλλά νικήθηκα
όλα μαζί πλημμύρισαν την ψυχή μου τώρα
τι και αν το σπαθί μου κάποτε ακόνισα
τσακίστηκε πάνω στον βράχο του πόνου γιατί το κακό δεν το αγάπησα
δίπλα στην ρίζα του αγαπημένου μου μοβ ζουμπουλιού
πρόχειρο τάφο φρεσκοσκαμμένο αντάμωσα
σιμά του γλέντι γινόταν και έσυρα τότε για τον χορό
στις νότες πάνω του «Αμάραντου»
κοίταξα ένα γύρω να τους χορτάσω όλους
μα τον ήλιο απέναντι είχα και βασιλιά, και αυτός με στράβωσε
στην τελευταία την στροφή το φεγγάρι αντάμωσα
και ήταν πιο λαμπρό
Τυφλός πια το τελευταίο βήμα έκαμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου