Τα άλογα τα παράλογα...
τα συναντάς κάθε πρωινό
και το δείλη σε κοιμίζουν
όπως και το τραγούδι το αχνό,
αυτό που ψιθυριστά το λέμε
Άσπρο και μαύρο
σαν το σπόρο τον γόνιμο και τον στείρο
όπως όταν ένα όνειρο δεν γίνεται αμάγαλμα
για μια ουτοπία
όταν το δάκρυ κρύβει το χαμόγελο
και το χαμόγελο το δάκρυ
όταν χειμώνας έρχεται χωρίς φθινόπωρο
και το καλοκαίρι χωρίς την άνοιξη της ψυχής
όταν τρυγάς από ξένο αμπελώνα
και τους σβώλους από χώμα λιπασμένο
πέτρα τους νοιώθεις
όταν θες να βιάσεις την ζωή την γεροντοκόρη
συνάμα με το παιδί και το όνειρο
όταν την ματιά σου την σηκώνεις και σκοτάδι βλέπεις
όταν χείλη φιλάς και πίκρα έχουν
άλλοτε από χολή και άλλοτε από δάκρυ
όταν το ζωγραφίζεις το όνειρο και αυτό σε προδίδει
όταν πληγώνεσαι που πληγώνεις
Το ένα το Άλογο άσπρο το άλλο Μαύρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου