Καλώς τους βάρβαρους!

Καρικατούρα και εγώ της ζωής είμαι...
σαν τον καραγκιόζη που χορεύει το δικό του χασάπικο...
σε μια ορδής τα βήματα
λιθάρι στεγνό από κάθε δροσιά
και άμμος που εύκολα σκορπιέται
στον άνεμο τον μικρό μικρότερος...
ένα βήμα το έκανα δέκα και δέκα βήματα ένα
μια προσευχή κατάρα
και καπετάνιος έγινα σε έναν σκυλοπνίχτη...
Κάτι σαν μια μόνο ραγάδα σε κορμί θεϊκό...
και μια ροχάλα μεγάλη σαν τάλιρο παλιακό
ένα κατάρτι χωρίς πανί και άνεμο γιομάτο...