Αγαπώντας ζεις… αγαπώντας πεθαίνεις…

Εσύ είσαι δροσιά
και ένα χαμόγελο
ένα δάσος με μανιτάρια μόνο γλυκά
δέντρο με κλαδιά και ρίζες δίπλα σε ποτάμι
Ματόκλαδα ένα στρέμμα
και χείλη αφτιασίδωτη φωτιά
σεμνή μα προκλητική γη
ένα ποτάμι θάλασσα.
Ουρανός με αστέρια γιομάτος
και ένα φεγγάρι γλυκό λουκουμά
με μπόλικη κανέλα
σε χέρια παιδιού αγνού παιχνίδι
ξίφος δωρικό συνάμα
ακουμπισμένο δίπλα στην παλαίστρα
Δίποδος αρχηγός αγέλης λύκων
Φύλακας συνάμα και προστάτης
αρκούδου σε νάρκη χειμέρια
και μιας ξανθιάς πεταλούδας
Οδηγός, μπροστάρης
στου ρόδου το ταξίδι
στο κενό της τέχνης

Έλα μάνα γη, σκίσε τα δικά μου σωθικά
Κάνε τα σκουπίδια, κάνε τα και στάχτες
κι άνεμο τους ότι αγάπησα χάρισε με!