Αθάνατος είναι ο θάνατος

Θάνατε μου άκου…

…περπατούσα και συνάντησα σκιές,

συνάντησα και ανθρώπους γυμνούς

που νόμζαν ότι ήτανε ντυμένοι.

Το παρελθόν είναι όμορφη πόλη,

μα το μυαλό μου μόνο, εκεί μένει

Το μέλλον χωρά τους όλους, ζωντανούς και πεθαμένους,

μα το παρόν κυλλά όπως του ματιού το δάκρυ

και το χαμόγελο μένει, παλάτι χωρίς τον βασιλιά του.

Χάθηκα… ψάχνοντας το φως

Στον δρόμο, …στο ανηφόρι, …έγινα σκιά

και χάθηκα στα ίχνη.

Ίχνη όμορφου κόσμου χρωματιστού

που τα χρώματά του ποτέ δεν θα μπορέσω να δω.

Μόνο σκιές… θα συναντώ,

και η μεγαλύτερη εγώ..

Συγνώμη…