Πληγωμένος…

* Sacco & Vancetti

Και στο μυαλό και στα κόκαλα πονώ
μια ματιά με ξιφουλκεί αέναα
το μυστικό να το κρατήσω
κι ας είναι μόνο αγάπη για ζωή
Κάθε μέρα χτίζω τον κόσμο
και κάθε μέρα με ρίχνω στο κενό
μα κάθε ξημέρωμα χτίστη με βρίσκει
Αφού έλιωσα το βλέμμα μου
να γευτώ την ομορφιά του κόσμου
τυφλός πια ζω στα όνειρά μου
Κατάρα μεγαλύτερη από τις πιο μεγάλες
όταν να χαϊδέψω ότι αγάπησα
ποτέ ίσως δεν το συναντήσω ξανά
Οι άσπλαχνες οι μοίρες
ξέρουν να σε κάνουν να πονάς
τον πόνο μόνο ποτές τους δεν τον γνώρισαν
- Καλημέρα!
- Για πού κινάς;
- Της αγάπης το όνειρο να συναντήσω
- …καλό δρόμο! Πάρε σε παρακαλώ τούτο το φλασκί
και γιόμισέ το με τα δάκρυά σου.
Με τούτο τον κήπο μου θα ποτίσω!
…να μην ξεχάσω την συντριβή μου να αποκρύψω!