* Mark Wakely
Ένα μικρό παιδί άγριο τριαντάφυλλο
να με πονά με την αγάπη του
και εγώ πόρνος σε ένα γεφύρι ηλιαχτίδας
πελάτη το όνειρο να κάνω
με το αίμα μου τροφή του να ‘ναι πάντα
Κλαίω και το χαμόγελο φιλιά ερωτικά λέω είναι,
μα πονώ σαν μιλώ όσο και όταν αγαπώ
Μια αγκαλιά όλος ο κόσμος
μα ένα μόνο φιλί πολύτιμο,
με μια κραυγή βουβή
έρχεται ο θάνατος
και με ένα χαμόγελο η ζωή στον έρωτα
Ένα σαξόφωνο τρελά μουγκρίζει
και ο Άγιος ξερνά τα οστά κάθε ονείρου
μα τον έχω ήδη συγχωρήσει
Παλιακιά συνήθεια όταν με χαρακώνει
η ματιά σας, μα γεννά δροσιά
Σέρνω τα βήματα μου να συναντήσω
- Ομόνοια, Εξάρχεια, Κυψέλη, Κολωνάκι -
τις παλιές μου αναπνοές
κι ανταμώνω τον φόβο μου
να γαμιέται με την ελπίδα
Ένα μικρό παιδί άγριο σαν τον θυμό σου
να με πονά με την αγάπη του
και εγώ πόρνος σε ένα γκρεμίδι
πελάτη το όνειρο να κάνω
με το αίμα μου να το ρυπαίνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου