Καλντερίμι

Τα καλντερίμια τα αγάπησα
για τις ρωγμές τους
και τους ανθρώπους
για τις μικρές ρυτίδες στη νιότη
σαν μεγαλώνουν στο διάβα τους
για την λησμονιά
Με αρέσει να τα περπατώ
και να ακούω τα βήματα μου
σα γίνονται ένα
με τους χτύπους της καρδιάς
της παθιασμένης με έρωτα
Όπως τα ακροδάχτυλά μου ποθούν
την ζεστασιά και το ρίγος
έτσι και η ματιά μου χάνεται
μέσα στην ομορφιά τους
Είναι και φως και σκοτάδι
τούτο που μιλώ
μα πιότερο ανθός κι οσμή αγαπημένη
της ψυχής φύλακας από την λήθη