Μη με ζυγώνεις με ματιά περαστική.
Εγώ, τους δρόμους της ζωής
χαλί στα πόδια σου τους θέλω.
Σκοτάδι και παγωνιά συναντώ
σαν χάνεσαι από την ματιά μου.
Θυμάμαι λόγια που τα λαχταρώ
και ένα μπουκέτο φιλιά που νοσταλγώ.
Η ματιά μου γυάλινη γίνεται
μα περπατώ την ζωή και δεν φοβάμαι.
Θα αράξω σπίτι να βαφτώ σήμερα
κλόουν στην μοναξιά μου να γίνω
και την έρημο τις ζωής μου θα σεργιανίσω
την σκοτεινιά της, τραγούδι χαράς να την κάνω
και να το χορέψω.
Μην το κακό και μας ζυγώσει
φυλαχτό θα κάνω ένα φιλί και ένα δάκρυ
με μια ευχή λευκή να μαγέψω την ζωή.
Με το κορμί μου αέρα κι ανάσα
του μυαλού ναυαγοσώστης
τούτο τον ωκεανό θα τον διαβώ
και στεριά θα τον κάνω
να γελούν παιδιά σαν παίζουν
και οι γέροντες με τις γερόντισσες
κήπους ανθηρούς να κάμουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου