Πώς να αρνηθώ γαμώτο να γράψω
σαν το αίμα μέσα μου κυλά
μα το πύων του κόσμου το αφεντεύει;
Πώς να ζευγαρώσω λόγια
χωρίς να τα γράψω,
πώς να αρνηθώ να πεθάνω,
όταν τόσο την ζωή την αγαπώ…
…πώς να την ζωγραφίσω καλοί μου, πώς;
Ένα λεπίδι η ζωή
που στόμωσε στο άδικο
την ανάσα μου κόβει,
πονώ… ενίοτε και βήχω,
μα ξαναγεννιέμαι πιο δυνατός
κάθε φορά που ένα τόσο δα κομμάτι ψυχής μου
ξεφεύγει,
φεύγει και ένα γέλιο και γίνεται προσευχή
για σας συνοδοιπόρος σε κάθε όνειρο.
Να αντέξω να πονώ το ξέρω
το πώς όμως όχι… Μάλλον και δεν θα το μάθω ποτέ…
Θρύψαλα και συντρίμμια να γένει η ζωή
μα με ένα χαμόγελο ζωντανό
ας γένει, άλλη πιο έμορφη
χάρισμα σε άλλους ανθρώπους καλύτερους μου.
Συγνώμη… Θα προσπαθήσω να μην ξαναγράψω.
Να μπω στον κύκλο της ζωής θαρρετά πρέπει,
και να φωνάξω πιο δυνατά από όλους
με μια κραυγή μόνο και χωρίς δάκρυ
Και ο Γιάννης είναι καλά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου